zondag 4 februari 2018

Wedstrijd #01 2018 – Kwartmarathon Annendaalloop




Datum
Afstand
Tijd
Tempo
Temperatuur
Positie
21.01.18
10.50 km
00:36:42
3'29"/km
+2.8 °C
7 / 183


Na een break van een dikke maand, is het weer hoog tijd om ook de draad met mijn blog terug op te pikken. Eind 2017 heb ik nog twee wedstrijden gelopen die ik niet heb geregistreerd in deze blog. 
* Op 26 november nam ik deel aan "Le jogging-trail de la Chartreus" georganizeerd door Patrick Philippe en de laatste wedstrijd van de course La province. Ik kan hier best kort over zijn: dit was een echte trial met vele single tracks in het bos; de nodige hoogtemeters en modder. Uit angst om te vallen heb ik me hier dan ook niet gesmeten en er een goeie training van gemaakt. Ondanks dit was ik uiteindelijk nog wel 5e van 317 deelnemers.
* Op 31 december nam ik deel aan de langverwachte Course des Templiers: een wedstrijd waar ik typisch heel erg naar uitkijk omwille van het leuke parcours; de fijne ambiance; ... Echter was ik eind november goed ziek geworden: hand-mond en voetziekte van de dochter overgepakt en dan Mycoplasma (bacteriƫle infectie op de luchtwegen) er bovenop. Na 2 weken helemaal niets sporten was de conditie helemaal om zeep. Deze wedstrijd dus meegenomen als training, want ik wou ze absoluut wel lopen.

In tegenstelling tot 2017 waar ik het jaar in topconditie begon; begint 2018 dus op dat vlak een beetje in mineur.

Daarom besloten om begin 2018 niet te veel wedstrijden te lopen en te werken aan de comeback tegen de start van het seizoen. Net zoals de voorbije 2 jaren wilde ik wel graag deelnemen aan de Annendaalloop, maar dit jaar zat een halve marathon er echter niet in. Daarom dit jaar gekozen voor de kwartmarathon en ik kreeg zowaar Beny Stulens overtuigd om mee te gaan naar het verre Posterholt. Net zoals de voorbije twee jaren, slaagde ik erin om de laatste kilometers een beetje verloren te rijden.

Tip voor volgend jaar: adres is “De Beuk”, Nieuw Holsterweg 25, Posterholt. Vooral de NIEUW niet vergeten ;-)

Ook Kevin is dit jaar van de partij samen met een loper van zijn atletiekclub. Hij heeft dit jaar van de halve marathon een hoofddoel gemaakt en staat zo scherp als een mes. Voor de wedstrijd komen we Willy Cortleven tegen die ook een keertje is uitgeweken naar het noorden voor een wedstrijdje mee te pikken.

Vorig jaar liep ik de halve marathon hier in een zeer behoorlijke 1'15"04" of een gemiddelde van 3'33"/km. De eerste ronde kwam ik door op 37'00". Dit jaar zeg ik voor de wedstrijd al blij te zijn met een gemiddelde van 3'40". Tijden veranderen. De omstandigheden zijn wel zeer vergelijkbaar met vorig jaar. Een frisse, maar droge 2-3degC zonder TE veel wind. Dus zeker niet over te klagen.


De winnaar van vorig jaar ("Pieter Berben") op de 10km is ook dit jaar weer aanwezig om zijn titel de verdedigen. Vorig jaar was de start hier furieus en dit jaar is het niet anders. Na het startschot vliegen de eerste lopers als gekken naar voor. Zo snel dat ik na 1 kilometer toch al een kleine achterstand heb opgelopen op de kopgroep met Pieter; Kevin en nog een 5tal andere lopers ondanks een snelle eerste kilometer in 3'19".

Niet dat ik me daar iets van aantrek. Ik beschouw deze wedstrijd als een ideale trainingswedstrijd en probeer een mooi strak egaal tempo te vinden. In de eerste 3-4 kilometer is er iets meer bochtenwerk te verrichten en verloopt het tempo zo wat tussen de 3'30"-3'36"/km. Ik loop samen met Beny op een kleine afstand van twee snelle starters die toch een beetje tempo moeten lossen. Ik weet van de voorgaande jaren dat vanaf kilometer 3.5 er een lang recht stuk fietspad komt dat licht hellend is, maar wel goed beloopbaar dus absoluut nog geen reden om gekke dingen te doen.

Ondanks de mindere vorm van de voorbije maand, voel ik me vandaag eigenlijk wel goed en neem resoluut de kop van ons groepje. Ondertussen hebben we enkele lopers terug ingehaald op de fietsweg en is het tempo tussen kilometer 5-7 zeer mooi constant net onder de 3'30"/km. Mentaal doet dit zeer goed, want had nooit verwacht dat ik dit nu al zou kunnen.


Na de fietsweg komt het leukste stuk van de wedstrijd; een beetje rugwind; zeer lichtjes dalend in een lange streep naar de finish. We zitten in een groepje van 4 personen en ik probeer het tempo nog net iets strakker te krijgen dan we totnutoe konden voorleggen. Dat lukt wonderwel want tussen km 8 en 10 wordt het tempo geleidelijk opgevoerd tot 3'23"/km. (anekdote: we hadden ons net voor de finish redelijk moeten haasten om onze startnummer nog fantsoenlijk op te spelden. Dit heeft ertoe geleid dat ik mijn t-shirt met 1 van de spelden wat omhoog forceerde. Zoals je kan zien op de foto's loop ik dan ook continu met een half blote buik... och ja).


Het opvoeren van het tempo was voldoende om 1 van de 4 lopers te doen lossen, maar deze bleek ook de halve marathon (die gelijk vertrok) te lopen. Bovendien slagen we er in de laatste km nog in om nog een extra loper die snel was gestart in te halen: prima dus!

Bij het ingaan van de laatste 300 meter word ik voorbijgespurt door nummer 52 en gezien het feit dat mijn spurt niet de meest indrukwekkende is, moest ik een beetje lossen. Beny; die wel een snelle eindsprint bezit; slaagt er wel in om hem bij te benen en zelfs voorbij te snellen.

Maar ik lig daar al lang niet meer wakker van. Een gemiddelde van 3'29"/km en een eindtijd van 36'42" had ik op voorhand altijd voor getekend. Nu blijven werken om binnen een dikke maand klaar te zijn voor de start van het seizoen!!!

vrijdag 1 december 2017

Wedstrijd #27 2017 – Chemins de Traverse Waremme (Estafette Challenge)


Datum
Afstand
Tijd
Tempo
Temperatuur
Positie
19.11.17
17.73 km
00:60:00
3'23"/km
+3.9 °C
2 / 87



Het seizoen is afgelopen dus we staan open voor nieuwe dingen dus waarom eens geen Estafette Challenge proberen! Door het jaar had ik samen met Kevin hier al wel eens over gegrapt dat we hier aan wilden meedoen en eigenlijk was nu wel het ideale moment. Het doel van de Estafette Challenge is simpel: er wordt een parcours van 1000 meter uitgezet en in teams van twee moet je om de beurt lopen en vervolgens proberen zo veel mogelijk rondjes te lopen. Het team dat de grootste afstand overbrugt, wint.

Waremme staat nu niet direct bekend als de meest eenvoudige wedstrijd in deze Challenge maar we wilden toch allebei een stevige intervaltraining doen dus of we nu hieraan meededen of niet, veel verschil zou het niet maken. Winnen zal helaas heel moeilijk worden daar Geoffry Gillet samen met Regi Dehin een toch wel heel sterk duo vormt, maar we besloten uiteraard om het wel te proberen. Overigens veel sterke lopers vandaag aanwezig: Fred Lekeu, Vincent Mottoul, Antoine Guillick, Koen Vangrieken en normaal was Jo Vrancken en Arnoud Renard ook nog aanwezig geweest. Wilt toch zeggen dat deze wedstrijd wel iets te bieden heeft! Ook leuk dat we hier heel veel bekende gezichten van de vrienden van Paluko terugzagen: altijd gezellig!

Bij de opwarming valt direct 1 zaak op: dit parcours is loodzwaar en zeer technisch. De eerste 200 meter bevat 3 bochten van 90° op een small geasfalteerd weggetje langs de sporthal om dan vervolgens via een graspaadje richting de zandbak te crossen waar je alle remmen moet dichtgooien om een kwartslag naar rechts te maken door een poortje dat leidt naar een small weggetje doorheen de zandbak dat hooguit een dikke meter breed is. Aan het einde van dit weggetje een kort veneinig klimmetje om dan een rechte smalle, verharde strook van 200m af te werken. Daarna gaan we via een paar op-en neer gaande krulletjes in het gras een rondje vlak naast de vijver maken over het gladde gras. Bij het beĆ«indigen van deze grasstrook een strakke bocht naar links om nog een 150m op asfalt af te werken naar de aflossingszone. Dat wordt straffe kost; heel wat anders dan 1000en op een piste gaan lopen. Bijgevolg besluit ik wijselijk dat Kevin de openingsronde voor zijn rekening mag nemen.

De start is uiteraard nerveus daar je direct terechtkomt op die smalle asfaltstrook en Kevin geeft achteraf ook aan dat de eerste ronde de moeilijkste was omdat hij geen ideale startplek had en daardoor eigenlijk al in ronde 1 een 5tal seconden moest lossen op Geoffrey Gillet.

Na een rondje van ongeveer 3'15"-3'20" is het aan mij om de achtervolging op Regis in te zetten. Het wordt al snel duidelijk dat dit loodzwaar wordt! Ik slaag erin om het gat niet groter te laten worden en misschien zelfs een secondje er vanaf te pitsen maar ook niet veel meer dan dat. Mijn eerste ronde 3'22". Na elke ronde moet je trouwens even langs de kassa passeren om een muntje om te ruilen zodat er niet kan worden gefoefeld! Daarna nog eventjes heen en weer trippelen om weer klaar te gaan staan om over te nemen.

Na een 4tal rondes is onze achterstand wel al een klein beetje gegroeid maar ook niet gigantisch. Ik slaag erin om mijn tempo onder de 3'25" te houden en Kevin doet ze zelfs nog een beetje sneller. Het wordt wel duidelijk dat dit niet van de poes is, want tegen dit tempo zullen we elk 9 keer moeten uitrukken. Amai.

De volgende 3 rondes begint de inspanning toch al een beetje op me te wegen want mijn tempo is ondertussen gezakt naar 3'26"-27". Kevin houdt zijn starttempo rond de 3'21"-22" wel vol. Ondanks alles blijven we ronde na ronde een secondje ofzo verliezen. Onze 2e plaats lijkt bovendien ook wel een zekerheid maar eigenlijk was ik hier helemaal niet mee bezig: gewoon een goeie; stevige intervaltraining afwerken!

In ronde 8 slaat dan helaas het noodlot toe; al dan niet door de stijgende vermoeiing; schuiffel ik in de eerste bocht op asfalt naar rechts onderuit op de beton met een serieuze patat tot gevolg. Geen twijfel mogelijk dat ik hier niet ongeschonden uitkom, maar goed op dat moment interesseert me maar 1 ding: rechtkruipen en verder! Het hoeft natuurlijk niet te verwonderen dat ondanks het snel rechtkrabbelen ik hier toch veruit mijn traagste ronde afwerk (3'34"). Zie hieronde de oorlogswonde:


Kevin werd zijn 9e en laatste ronde netjes af in 3'20" en dan is het aan mij om in mijn allerlaatste ronde nog te proberen zo veel mogelijk afstand te overbruggen. Op het moment van het fluitsignaal strand ik rond de 750m ongeveer 200m achter de winnaars. Uiteindelijk was dit zeker een leuke ervaring; maar het is zeker niet evident om op zo een smal parcours een estafette af te werken. Volgend jaar nog een paar keer hiervan proeven of niet? Wie zal het zeggen....