vrijdag 1 december 2017

Wedstrijd #27 2017 – Chemins de Traverse Waremme (Estafette Challenge)


Datum
Afstand
Tijd
Tempo
Temperatuur
Positie
19.11.17
17.73 km
00:60:00
3'23"/km
+3.9 °C
2 / 87



Het seizoen is afgelopen dus we staan open voor nieuwe dingen dus waarom eens geen Estafette Challenge proberen! Door het jaar had ik samen met Kevin hier al wel eens over gegrapt dat we hier aan wilden meedoen en eigenlijk was nu wel het ideale moment. Het doel van de Estafette Challenge is simpel: er wordt een parcours van 1000 meter uitgezet en in teams van twee moet je om de beurt lopen en vervolgens proberen zo veel mogelijk rondjes te lopen. Het team dat de grootste afstand overbrugt, wint.

Waremme staat nu niet direct bekend als de meest eenvoudige wedstrijd in deze Challenge maar we wilden toch allebei een stevige intervaltraining doen dus of we nu hieraan meededen of niet, veel verschil zou het niet maken. Winnen zal helaas heel moeilijk worden daar Geoffry Gillet samen met Regi Dehin een toch wel heel sterk duo vormt, maar we besloten uiteraard om het wel te proberen. Overigens veel sterke lopers vandaag aanwezig: Fred Lekeu, Vincent Mottoul, Antoine Guillick, Koen Vangrieken en normaal was Jo Vrancken en Arnoud Renard ook nog aanwezig geweest. Wilt toch zeggen dat deze wedstrijd wel iets te bieden heeft! Ook leuk dat we hier heel veel bekende gezichten van de vrienden van Paluko terugzagen: altijd gezellig!

Bij de opwarming valt direct 1 zaak op: dit parcours is loodzwaar en zeer technisch. De eerste 200 meter bevat 3 bochten van 90° op een small geasfalteerd weggetje langs de sporthal om dan vervolgens via een graspaadje richting de zandbak te crossen waar je alle remmen moet dichtgooien om een kwartslag naar rechts te maken door een poortje dat leidt naar een small weggetje doorheen de zandbak dat hooguit een dikke meter breed is. Aan het einde van dit weggetje een kort veneinig klimmetje om dan een rechte smalle, verharde strook van 200m af te werken. Daarna gaan we via een paar op-en neer gaande krulletjes in het gras een rondje vlak naast de vijver maken over het gladde gras. Bij het beĆ«indigen van deze grasstrook een strakke bocht naar links om nog een 150m op asfalt af te werken naar de aflossingszone. Dat wordt straffe kost; heel wat anders dan 1000en op een piste gaan lopen. Bijgevolg besluit ik wijselijk dat Kevin de openingsronde voor zijn rekening mag nemen.

De start is uiteraard nerveus daar je direct terechtkomt op die smalle asfaltstrook en Kevin geeft achteraf ook aan dat de eerste ronde de moeilijkste was omdat hij geen ideale startplek had en daardoor eigenlijk al in ronde 1 een 5tal seconden moest lossen op Geoffrey Gillet.

Na een rondje van ongeveer 3'15"-3'20" is het aan mij om de achtervolging op Regis in te zetten. Het wordt al snel duidelijk dat dit loodzwaar wordt! Ik slaag erin om het gat niet groter te laten worden en misschien zelfs een secondje er vanaf te pitsen maar ook niet veel meer dan dat. Mijn eerste ronde 3'22". Na elke ronde moet je trouwens even langs de kassa passeren om een muntje om te ruilen zodat er niet kan worden gefoefeld! Daarna nog eventjes heen en weer trippelen om weer klaar te gaan staan om over te nemen.

Na een 4tal rondes is onze achterstand wel al een klein beetje gegroeid maar ook niet gigantisch. Ik slaag erin om mijn tempo onder de 3'25" te houden en Kevin doet ze zelfs nog een beetje sneller. Het wordt wel duidelijk dat dit niet van de poes is, want tegen dit tempo zullen we elk 9 keer moeten uitrukken. Amai.

De volgende 3 rondes begint de inspanning toch al een beetje op me te wegen want mijn tempo is ondertussen gezakt naar 3'26"-27". Kevin houdt zijn starttempo rond de 3'21"-22" wel vol. Ondanks alles blijven we ronde na ronde een secondje ofzo verliezen. Onze 2e plaats lijkt bovendien ook wel een zekerheid maar eigenlijk was ik hier helemaal niet mee bezig: gewoon een goeie; stevige intervaltraining afwerken!

In ronde 8 slaat dan helaas het noodlot toe; al dan niet door de stijgende vermoeiing; schuiffel ik in de eerste bocht op asfalt naar rechts onderuit op de beton met een serieuze patat tot gevolg. Geen twijfel mogelijk dat ik hier niet ongeschonden uitkom, maar goed op dat moment interesseert me maar 1 ding: rechtkruipen en verder! Het hoeft natuurlijk niet te verwonderen dat ondanks het snel rechtkrabbelen ik hier toch veruit mijn traagste ronde afwerk (3'34"). Zie hieronde de oorlogswonde:


Kevin werd zijn 9e en laatste ronde netjes af in 3'20" en dan is het aan mij om in mijn allerlaatste ronde nog te proberen zo veel mogelijk afstand te overbruggen. Op het moment van het fluitsignaal strand ik rond de 750m ongeveer 200m achter de winnaars. Uiteindelijk was dit zeker een leuke ervaring; maar het is zeker niet evident om op zo een smal parcours een estafette af te werken. Volgend jaar nog een paar keer hiervan proeven of niet? Wie zal het zeggen....

zondag 26 november 2017

Wedstrijd #26 2017 – Les Vallons de la Mehaigne / Braives (Challenge Hesbignon)



Datum
Afstand
Tijd
Tempo
Hoogte
Temperatuur
Positie
05.11.17
9.65 km
00:33:49
3'30"/km
68 m
+7.8 °C
5 / 294



Wedstrijdverslag Garmin

Ongelooflijk maar het is al zover... de laatste wedstrijd van de Challenge Hesbignon 2017. Het was een lang en vermoeiend seizoen, maar het is mooi geweest en de afsluiter in Braives belooft eigenlijk nog wel een leuke wedstrijd te worden. Er staat voor mij niets meer op het spel daar de eindoverwinning reeds een zekerheid is, maar desondanks wil ik toch nog een keertje graag alles geven. Voor kompaan Beny daarentegen moet vandaag de winst in de V1 klassering nog worden verzekerd. Zijn doel: minstens 4e en voor de huidige leider Jean-Philippe Scalais eindigen.

Het is best ideaal loopweer en dit samen met het feit dat Braives een zeer beloopbaar parcours is zorgt ervoor dat de tegenstand vandaag de moeite is: "Arnoud Renard; Adrien Noel; Gert Theunis; Jo Vrancken; Vincent Mottoul; Koen Vangrieken; Remi van Loo; ..." een podiumplek zal toch wel heel lastig worden vrees ik.

De start is atypisch daar er een hele grote groep lopers voor me wegsnelt en ik loop in het spoor van Jo Vrancken na 100 meter pas op de 15e plaats ofzo. Niet dat dat betekent dat ik daarom begin te paniekeren aangezien de hiƫrarchie zich waarschijnlijk al wel snel zal corrigeren.


De start is onmiddellijk ligt stijgend op tarmac waarbij we een lus gaan maken ongeveer 3 kilometer om terug aan de voetbalpleinen door te snellen. Kilometer 1 is volledig op beton maar is niet moordend snel. 3'26". Vanaf kilometer 2 gaan we over een veldweg richting een fietsweg om dan een kilometer over de fietsweg recht op recht terug naar de voetbal te lopen. Het gemiddelde van de eerste 3 kilometer ligt op 3'24" dus zeker niet traag en ook voldoende om de kopgroep danig uit te dunnen. Helemaal vooraan een kopgroep van 3: Arnoud; Gert en Adrien. Op dat moment had ik eerlijk gezegd geen idee dat Gert nummer 3 was (ik dacht dat het 3 senioren waren) en in een volgend groepje Jo en ikzelf. Hieronder een foto van op de fietsweg rond kilometer 3.



Bij terug doorkomen aan de voetbal moeten we even over een smalle grasstrook die zeker niet simpel beloopbaar is. Bovendien leek het eventjes alsof we op een dood einde afstevenden maar last minute zien we hier dat we naar rechts moeten op terug te komen op hetzelfde stukje als na de start. Echter nu moeten we al gauw naar rechtsafslaan naar een weliswaar goed beloopbaar weggetje langs de bosrand met een klein knikje halfweg kilometer 4. Ondanks dat blijft tempo best snel (3'34").



Kilometer 5 komt terug op een asfaltweg uit in Ville-en-Hesbaye en bevat een stevige klim. De afstand op onze voorliggers is ongeveer status quo en onderling wordt er weinig weggegeven. Ik heb in het stuk bergop voorlopig geen problemen om te volgen wat vorige week anders lag.
Kilometer 6 is een vlakke kilometer op een kronkelige geasfalteerde veldweg en bijgevolg gaat het tempo weer omhoog 3'22". Ik weet dat kilometer 7 nog een klepper is met een stevige beklimming en ondanks het feit dat ik me echt goed voel, besluit ik deze beklimming af te wachten alvorens iets te proberen. Ook al omdat ik dacht dat we hier aan het strijden waren voor plaats 4 en 5 (niet wetende dat we voor de 3e seniorplaats aan het lopen waren)

Kilometer 7 is inderdaad waarschijnlijk de zwaarste van het parcours met een stevige klim. Het eerste stukje is een klein stukje onverhard tussen een bomenzuil en dan een stevige klim op een weliswaar zeer beloopbare asfaltweg. Het tempo zakt uiteraard maar ik slaag er wonderwel in om niets prijs te geven op Jo. Uit de voorbespreking met Benny weet ik dat we nu uitkomen op een fietspad die we 2 kilometer recht op recht volgen richting finish. Bovendien het grootse deel dalend dus conclusie: zeer snel! Ik dacht eerlijk gezegd niet dat ik nog zou moeten lossen maar aan de start van dit fietspad trekt Jo alle registers open en creƫert een gaatje van een 5tal seconden ondanks het feit dat ik zelf ook een kilometer van 3'18" afhaspel.

Ik krijg het gaatje helaas niet meer dicht op het laatste stuk fietspad. Net voor het bereiken van de voetbal wordt bovendien nog een vervelend ommetje gemaakt van een halve kilometer dan nog wel stevig aankomt, maar goed; ondertussen lag mijn 5e plek vast ondanks het feit dat Koen Vangrieken zeker niet ver achter me zat. (zie hieronder)


Beny doet bovendien wat van hem wordt verwacht (en nog beter zelfs), want hij is 2e V1 na Gert Theunis en wint bijgevolg de Challenge op de laatste dag! Een mooi seizoen waarvan ik enorm heb genoten. We gaan op zaterdag 2 december op de soiree er een goei pint op drinken!