Datum
|
Afstand
|
Tijd
|
Tempo
|
Hoogte
|
Temperatuur
|
Positie
|
12.02.17
|
21.10 km
|
01:14:55
|
3'33"/km
|
75 m
|
+2.8 °C
|
10 / 245
|
Wedstrijdoverzicht Garmin
Een paar dagen na de LP Memorial eind januari sloeg het noodlot toe en werd ik voor het eerst sinds lange tijd nog eens ziek. De eerste week van februari was bijgevolg huilen met de pet op. Een week lang gestrompeld tegen tempo's om nog zieker van te worden en groeiende frustraties maakten me er thuis niet direct een zonnetje in huis van. 70 km op de teller en niks van snelheidstraining was het bilan. Wedstrijd lopen zat er dan ook absoluut niet in. Gelukkig was de ziekte na 1 week wel zo goed als volledig uit mijn lijf (buiten wat snotteren nog) en kon ik de tweede week van februari terug wat beter trainen. Genoeg om er weer op uit te trekken om een wedstrijdje te lopen. Na enkele weken afwezigheid was bij Kevin ook weer de zin naar een wedstrijd opgekomen en bijgevolg gingen we net zoals naar Posterholt samen weer op pad om een halve marathon te lopen; ditmaal de MJ sport halve marathon in Alleur. Vorig jaar liep ik deze nog als training in 1:23 en ik herinner me dat er hier heel veel schoon volk aan de start stond. Dat zal dit jaar niet anders zijn gezien het feit dat MJ sport al zijn gesponsorde lopers halvelings verplicht om present te zijn in Alleur. Met een dikke 60 km in de benen op 6 dagen, had ik ook deze week geen topweek achter de rug en bijgevolg waren er toch wat twijfels over wat hier eigenlijk een realistisch doel was. In de wagen naar de wedstrijd kwamen we tot de conclusie dat Kevin (zoals steeds voorzien van een grondige voorbereiding) tevreden is met alles onder 1:13 en ik met alles onder 1:16 (al hoopte ik stiekem toch op een goeie dag en een tijd rond de 1:15 net zoals mijn PR gelopen in Posterholt). Ginder aangekomen zagen we aan de massa's wagens dat dit best een populaire wedstrijd is en onmiddellijk na het uitstappen zagen we de ene bekende kop na de andere: Christophe Stevens (die zijn zinnen had gezet op de 11 km), Jo Vrancken (die wist te vertellen dat hij eigenlijk enkel als training zou lopen), Koen Vangrieken (die de Challenge Hesbignon 2016 heeft gewonnen), Pascal van Marcke, Patrick Philippe en nog een ganse hoop MJ sport lopers die allemaal stuk voor stuk heel sterk zijn. Podium lopen wordt vandaag onmogelijk is al snel de conclusie. Het zal vooral een kwestie zijn van een goed gevoel aan de eigen wedstrijd overhouden. De inschrijving gebeurt hier in een gang die is omgetoverd in een heel drukke situatie... snel weg hier. Dan maar opwarmen en tijdens de opwarming kom ik al gauw tot de conclusie dat het eigenlijk nog een pak kouder is dan ik had verwacht (2.8°C). Het plan om in singlet te lopen werd snel vervangen door een T-shirt en ik haalde mijn oud paar handschoenen boven want ik voelde mijn vingers tijdens de opwarming reeds tintelen. Die opwarming duurde bovendien veel langer dan gepland door een vertraging van de start van een 10tal minuten waardoor we al meer dan 5km in de benen hadden bij de opwarming. De start van Le semi MJ sport gebeurt traditioneel in de velodroom in Ans en dit is een speciale bedoening. De binnenring is op gras en vol gaten en de buitenring is super steil en niet te belopen. Dan maar door het gras mee met de massa. Al heel snel merk ik dat er hier heel veel goeie lopers zijn en het gaat al van bij de start enorm snel. Ik besluit om het eerste groepje niet te volgen; de te meer omdat ook de lopers van de 4 en 11 km hiertussen zitten en dat de kans op een TE snelle start daardoor te groot is.
Desondanks loop ik in km 1 toch een tijd van 3:16 wat voor een halve marathon toch zeker aan de snelle kant is. Kevin is wel mee in de kopgroep en loopt een eerste km van 3:07!! Vrij snel na de start kom ik samen met een loper van MJ (Frederic HEINS, nr 320) alleen te zitten. Hij vraagt na een 2-3 km wat mijn plannen zijn en dat lijkt hem wel te zinnen. Vervolgens ontstaat er een 14 km een goeie samenwerking waarbij we elkaar netjes afwisselen in het kopwerk.
De wedstrijd bestaat uit twee rondjes waarbij km 3 een stevige km is met de wind vol op kop in het veld, berg op; richting de grote baan. Vervolgens is het tot km 7.5 continu op en af en ondanks het ontbreken van echt heel steile stukken is het toch best pittig. In de eerste ronde voel ik daar nog niet al te veel van en zeker richting het beëindigen van de eerste ronde voel ik me super. Halfweg (11km) zit ik op een gemiddelde tijd onder de 3:30 en ziet alles er zeer rooskleurig uit. Nadat ik Kevin op km 7.5 (waar we even een bezoekje maken aan de MJ sport winkel in Rocourt en een bocht van 180 graden maken) heb zien voorbijflitsen; is hij toch langzaam aan uit het zicht verdwenen. Hij komt dan ook door op de 10 km op 33:48. Na de eerste ronde doen we even een ommetje door het park van Alleur en dat is geen aangenaam park om door te lopen.... best pittig :-) maar de eerste 3 km van de ronde zijn niet al te zwaar en ik slaag erin om mijn gemiddelde van 3:33 vast te houden. We lopen op dit moment zowaar in op een voorligger (Michael DETRIXHE, nr 249) van MJ sport. Frederic heeft de kop overgenomen na km 11 en zit duidelijk nog iets frisser dan ik. Op de befaamde km 3.5 krijg ik een klop en wordt het plots ineens veel moeilijker om te volgen. Ik moet Frederic lossen terwijl Michael wel in staat is om bij Frederic aan te pikken.
De volgende 5 km waarvan ik wist dat ze zwaarder waren; waren ook heel zwaar en het werd zowaar schade beperken met km-tijden tussen 3:40 - 3:50. Ik kreeg van Paluko man Jean Tempels die langs het parcours stond te horen dat ze vooraan aan het sterven waren en dat ik erin moest geloven; maar helaas... dan moet je natuurlijk niet zelf ook aan het sterven zijn. De gedachte dat ik echter volop op PR koers zat hield me boven water en deed me doorbijten. Ik zag bovendien dat mijn voorliggers het inderdaad heel moeilijk hadden en de kloof met Frederic werd niet echt veel groter. Frederic had bovendien Arnaud RENARD (ook van MJ sport) opgeraapt die ook serieus was teruggevallen. Michael moest voor me ook afhaken bij deze 2 en dat gaf me weer een doel in de wedstrijd... hem moest ik toch terug inhalen. En dat lukte ook rond km 16... echter hoorde ik in de achtergrond enkele MJ sport lopers die blijkbaar wat frisser waren naderen waaronder Patrick Philippe die ik heel de wedstrijd eigenlijk niet had gezien. Ze werden getrokken door Thomas GENTY van MJ sport die pas de 4km had gewonnen en nog wat energie overhad voor zijn makkers te helpen. Rond de MJ sport winkel in Rocourt op km 17 wisten ze me bij te benen... AANPIKKEN AANPIKKEN... en het lijkt te lukken... het zwaarste stuk is nu ook voorbij en mijn tempo gaat terug omhoog naar 3:33-3:35/km. Echter gaan de heren nog ietsje sneller en moet ik toch weer wat lossen zonder echt ver achter te geraken. Als ik dit tempo volhoudt zit dat PR er zelfs nog in. Op km 20 staat ineens Thomas GENTY langs de kant en hier valt mijn frank dat hij dus gewoon aan het hazen was. Nog 1 km vanaf de boog tot aan de velodroom dat moet wel lukken en ik schroef mijn tempo nog op. Km 21 wordt zowaar nog de 2e snelste km van de wedstrijd met 3:19. Bij het inkomen van de velodroom hoor ik de speaker roepen dat er net iemand de finish passeert op 1:14:15. GVD moet ik die velodroom op 45 seconden zien uit te lopen??? gas geven is de boodschap maar het is gas geven met een doel.. bij het binnenkomen zie ik de klok 1:14:55 aangeven... steendood maar met een nieuw PR in de benen!
Dit doet deugd na 2 frustrerende trainingsweken en geeft weer moed voor de komende weken met de Challenge Hesbignon in het vooruitzicht. Kevin was ik dus helaas volledig uit het zicht verloren maar hij liep met een tijd van 1:12:33 de 6e tijd in de wedstrijd en was bijgevolg ook zeer tevreden. Een lastige wedstrijd waaraan we allebei een heel goed gevoel overhouden, maar ook allebei serieus afgezien hebben. (ook Kevin jaja... ik dacht thans dat hij moeite had gedaan om niet te kapot over te komen bij de foto maar dat is toch niet zo goed gelukt :p)
Na het binnenkomen een heerlijke suikerdonut verzachte wel enigzins de pijn :-) moest het niet zo zijn geweest dat mijn vingers helemaal bevroren waren waardoor ik na de finish eigenlijk nog even de pijnlijkste momenten van de dag kreeg te verwerken.
Nu een weekje zonder wedstrijd waar we eens een goeie trainingsweek van gaan maken om binnen 3 weken volledig klaar te zijn voor het begin van de competitie.
