Wedstrijd #10 2017 - Jogging Mielen-Boven-Aalst (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
17.04.17	11.40 km	00:40:48	3'35"/km	56 m	+2.8 °C	3 / 215

Wedstrijdoverzicht Garmin

Een wedstrijd lopen op paasmaandag: het is eens iets anders. Nadat ik vorige week slechts 36km had gelopen, schroefde ik deze week weer iets op naar 60 km, maar we blijven voorzichtig. Niet overdrijven!

Vandaag staat de wedstrijd in Mielen-Boven-Aalst op het programma en ik heb Kevin overtuigd gekregen om mee te gaan. Beny ligt nog steeds in de lappenmand. Het is nat en druilerig weer en er staat een beetje wind maar ook niet te veel. Het parcours lijkt niet superzwaar te zijn in het opzicht dat er nergens heel steile stukken tussenzitten. Echter lijken er ook wel heel weinig vlakke stukken te zijn. Een simpel parcours verwacht ik me zeker niet aan.

De aankomst ter plekke is al een echte chaos. Alle wagens moeten een kleine inrit in van een voetbalveld en het is al opstopping tot op de grote baan. Na een tijd aanschuiven begrijp ik ook waarom. De parking is voorzien op het voetbalveld en alle wagens moeten over een korte steil hellingtje gras dat door het natte weer een modderstrook is geworden. Vandaag was ik uiteraard present met mijn nieuwe wagen en bijgevolg is die ook klaar voor de carwash.

Aangekomen parkeer ik me naast Remi Van Loo: de concurrentie is present. Kevin loopt daar ook al rond. Na de nodige opwarming is de start voorzien op het voetbalveld op dezelfde baan als waarlangs de wagens binnenkomen :-) Ik moet je niet vertellen dat er uiteraard enkele laatkomers waren... Aan de start zie ik eveneens Koen Vangrieken verschijnen. Ik merk ook direct een loper op met een rood-wit singletje en vermoed direct dat hij de te kloppen man is (wat ook snel zal worden bevestigd)

Start! Het is een best snelle start. Koen en Remi starten heel snel. Ik beperk me tot volgen. Het begin is immers niet direct het vlakste stuk van de race. In de eerste 3 km krijgen we immers de helft van de hoogtemeters aangesmeerd. Na enkele honderden meters, komt ook de loper in rood-wit (Yves Simonet) aansluiten. Hij krijgt ook al snel een klein gaatje en ik ben niet van plan dat dicht te lopen. Ondanks de snelle start valt Remi terug en komen we met een groepje van 4 geïsoleerd te zitten (Koen; Kevin; Hannes Mertens en ikzelf)

Het tempo is vrij strak (gemiddeld 3:30) in een glooiend parcours met veel geasfalteerde veldwegen met diepe plassen. Na enkele kilometers zijn mijn voeten kletsnat. Op km 3 komt ineens uit de achtergrond Joeri Francart van Bjokkesteam aansluiten en hij voert ook direct het tempo aan. Totdat we even de geasfalteerde weg verlaten en een steil vettig bospaadje naar beneden moeten. Hier is het bidden om niet op je gezicht te gaan en voor Joeri scheelt het blijkbaar ook niet veel. (zelf niet gezien maar Kevin wist me te vertellen dat hij zich aan Kevin moest vastgrijpen om in evenwicht te blijven). Ik zat op dat moment vooraan de groep en was dit stuk goed doorgekomen. Nadien moest Joeri dan ook weer lossen en zaten we weer met 4.

Zonder echt heel tactisch te racen, was het toch een soort kat-en-muis spel van km 5-9. Regelmatig werd van koppositie gewijzigd en eens een kleine versnelling ingezet. Met uitzondering van km 6 (iets meer hoogtemeters) werd het tempo strak tussen de 3:25 - 3:35 gehouden. Toch zat alles prima. Ik voelde me goed en had continu het gevoel nog wat overschot te hebben. De vraag is alleen wanneer ik deze overschot zou gaan gebruiken. Ergens rond km 9 was mijn plan... ja 2 km volhouden dat moet lukken...

Net rond 9.0 km kwam er echter een stevig stuk aan... daar had ik niet op gerekend. Een lang recht stuk in het gras met best veel hoogtemeters en ook Koen had zijn zinnen op dit stuk gezet. Hij zette zich resoluut op kop en probeerde niet te veel snelheid te verliezen bergop. Hier versnipperde ons groepje compleet: Koen op kop... ik een paar meter daarna.... een gaatje tot Kevin en dan tenslotte Hannes.

De laatste 2 km waren relatief vlak en ik kon het tempo hoog genoeg houden om de afstand tussen mezelf en Koen niet veel groter te laten worden, maar ik kon het ook niet dichtlopen... Mijn overschot was weg en ik liep voor het eerst deze wedstrijd in donkerrood. Doorbijten tot aan de finish... Kevin was bijgebeend door Hannes en hij had blijkbaar nog wel een versnelling in de benen want kwam iets dichter terug bij me. Ik moest uiteindelijk in de laatste km nog alle zeilen bijzetten om hem niet meer dichter te laten komen.

Een derde plaats op 10s van nr 2. Nummer 1 was ruim buiten schot zoals verwacht. Hier moet ik moed uit putten! Kevin wordt na lang blessureleed 5e en is ook best tevreden over zijn eerste wedstrijd sinds lang.

Die fles Chimay gaat smaken...

Wedstrijd #9 2017 - Jogging de la cote des ânes (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
09.04.17	10.80 km	00:38:45	3'35"/km	58 m	+13.9 °C	4 / 280

Wedstrijdoverzicht Garmin

Een week na de desillusie in Warnant-Dreye, staat de volgende wedstrijd alweer op het programma. Er is geen tijd om lang stil te staan bij teleurstellingen; zoveel is duidelijk. Ondertussen ben ik nog steeds volop bezig met mijn ijzer- en magnesiumkuur. Een gesprek met mijn vorige looptrainer doet me nog meer vermoeden dat het probleem wordt veroorzaakt door overtraining. Op advies van mijn vorige trainer neem ik eens een stevige rustweek. Enkel op woensdag loop ik 10 kilometer los en zaterdag loop ik samen met Kevin nog eens 10 kilometer los met enkele versnellingen... c'est tout. Het is meer dan 3 jaar geleden dat ik nog eens zo een trainingsweek achter te rug heb. 

Toeval of niet... ik merk wel dat mijn HS in rust volgens mijn Garmin deze week terug is gedaald naar waardes die ik in het verleden ook geregeld zag. 

De omstandigheden zijn ook weer helemaal anders dan vorige week. Weer een zondagochtend wedstrijd... veel beter. Het is stralend zonnig weer (namiddag wordt > 20degC voorspeld) en er staat eigenlijk voor het eerst dit jaar in de Hesbignon weinig wind. Ik ga wel weer alleen op pad, want Beny is nog altijd niet hersteld en Kevin zag het niet direct zitten om mee te gaan.

Rondkijken bij de start... geen enkele van mijn rechtstreekse concurrenten is present. Ik herken enkel
GUILLICK Antoine (nr 1275): hij werd in Berloz nog 2e met meer dan 1.5 minuut voorsprong op mezelf. Daarnaast is een ander bekend gezicht RENARD Arnaud: normaal buiten categorie voor mij maar tijdens de voorbije crossen zag ik hem steeds joggen ipv racen.. nu misschien anders?

Bij de start, houd ik eens een keer verplicht mijn voet op de rem. Antoine, Arnaud en nog een derde loper (SIMONET Yves) snellen er vandoor... ik niet deze keer... laat ze maar doen. Ik weiger ook om de kop te nemen in groep 2. Ik ga vandaag eens niet direct kopwerk doen. Ik haak me in achter VASAPOLLI tony (voorlopig nr 3 in het algemeen klassement). Kilometer 1 en 2 worden afgewerkt aan ongeveer 3'30". Ik kijk de kat uit de boom. De eerste 3 hebben ondertussen al 50-100m voorsprong.

Kilometer 3. Tony valt een beetje stil en wil me een paar keer laten overnemen, maar ik heb hier nog geen zin in... nog veel te snel...RODRIQUE Hervé met een groene singlet neemt even over... het tempo zakt langzaam tot 3'40". Op dit moment wordt het wel cruciaal... als ik nu niets doe, wordt het gat met de eerste groep te groot. Dus ofwel laat ik dit gebeuren ofwel niet...

Ik voel me op dat moment te goed om dit te laten gebeuren en het competitiebeest in mij haalt toch de overhand. In kilometer 4 pak ik de kop van de groep en trek het tempo iets omhoog. Het gaat ook wel bergaf. Dus zonder forceren loop ik in de volgende 2 kilometer gemiddeld < 3'30". Ik kom al snel alleen te zitten, maar merk wel dat vooraan Antoine de eerste twee heeft moeten lossen en ik kom langzaam dichterbij. Op kilometer 6 sluit ik aan en maak me klaar voor een gevecht voor de 3e stek.

Vorige week was mijn tactiek... direct dooddoen toen ik aansloot... die fout zullen ze me nu niet zien maken... ik haak gewoon aan... Laat hem het werk maar doen... ik zie wel... kilometer 7, 8 en 9 bevatten zo goed als alle hoogtemeters van het parcours en ik blijf voorlopig achter Antoine hangen; maar hoor dat hij het heel zwaar heeft. Aan het eind van een beklimming rond km 7; test ik even hoe sterk hij is... ik versnel en hij volgt (zeer zwaar ademend wel maar hij volgt). Niet forceren... ik laat weer begaan en haak weer aan.

Na opnieuw een kilometer, probeer ik exact hetzelfde en ondanks het feit dan Antoine steeds zwaarder en zwaarder gaat ademen, kan hij toch de versnelling parreren... wat nu? De hoogtemeters zitten erop. We zitten op kilometer 9. Ik gok dat hij een 10tal jaar jonger is dan mij... meegaan tot aan de meet betekent verliezen in de spring... geen zin om op te wachten.

Mijn conclusie is: ik probeer het nog 1 keer rond km 9,5. We persen er dan even alles uit... krijg ik hem eraf... mooi. Krijg ik hem er niet af... dan ben ik zoiezo verloren.

Op kilometer 9.5 begin ik aan mijn opzet. Initieel lijkt het te lukken. Ik krijg een gat van een 5tal meter. Het is niet veel, maar dat kan genoeg zijn om hem mentaal te kraken... Doorduwen... Ik kan het gat nog een 5-600 m vasthouden; maar dan komt hij weer aansluiten en versnelt zelf... ok verloren... hij is dan toch sterker.

Ik leg me erbij neer en bol de laatste 7-800 meter uit. In de achtergrond is er toch niemand te bespeuren. Ondanks de 4e plek, geeft dit resultaat me toch wat moed. Als hij me enkele weken geleden nog op 1.5 minuut liep en nu zou ik (zonder uitbollen) de schade kunnen beperken tot enkele seconden... dat geeft hoop.

Nu de volgende week niet gaan overdrijven, maar wel toch weer iets opbouwender denken.

 

Wedstrijd #8 2017 - Jogging des éoliennes (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
01.04.17	11.60 km	00:42:40	3'38"/km	116 m	+11.1 °C	5 / 231

Wedstrijdoverzicht Garmin

Na Berloz was het hoog tijd om beginnen na te denken wat er aan de hand is met mijn vorm. De volgende wedstrijd is gepland op 01.04.2017 en dus heb ik twee weken om er iets aan te doen.
Na een lang gesprek op woensdag met trainingmakker M. Jorissen vermoed ik dat er mogelijk een overtrainingsfactor meespeelt in meer dalende vormpeil. Conclusie is: even de intensiteit van de trainingen terugnemen. In de eerste week na Berloz heb ik bijgevolg geen enkele intensieve training afgewerkt. Echter wel nog 76 km duurloopjes gedaan. Op 24.03.17 eveneens bloed laten nemen ter controle en hieruit kwam enkel dat mijn hematocriet zeer laag is (37.6) Dit kan wijzen op bloedarmoede en wordt deels bevestigd door een zeer laag Ferritine gehalte (40). Echter was bij mijn vorige bloedtest in Jul'16 dit ook al zo... diagnose dokter: sportannemie. ijzer- en magnesium supplementen nemen. Het proberen waard hoewel ik er niet veel van geloof. In de week voor de wedstrijd hadden we een midweekje in Peer gepland en buiten 1 keer 20x200m; allemaal relatief rustige trainingen gedaan. Wel elke dag getraind.

Beny ligt nog steeds in de lappenmand dus zal deze wedstrijd alleen moeten worden afgewerkt. Deze keer in Warnant-Dreye en als ik moet afgaan op het parcoursprofiel: zware kost. Bovendien is het een zaterdagavond wedstrijd; iets wat ik niet gewoon ben. Het zal afwachten zijn wat dat gaat geven. Om alles nog wat lekkerder te maken hebben de weergoden ook nog eens gezorgd voor druilerig weer met veel wind.

De jogging des éoliennes is de derde wedstrijd van de Challenge. Het duurt even eer ik hier een goede parking vind. Warnant is heel klein en er is duidelijk ondanks het slechte weer en vreemde startuur veel volk op af gekomen. Ik merk wel onmiddellijk dat Remi de enige concurrent is die is komen opdagen. Voor het overige herken ik niet direct heel veel volk... moest de vorm nu eens goed zijn; zou een goed resultaat hier echt mogelijk zijn.

Bij de start wordt het peloton aangevoerd door een loper die ik nog niet kende met een rood petje op. Mijn eerste inschatting was: dat is eentje die snel start en wel zal terugvallen... dus niet. Het gaat om
MAHIA Sébastien; en ik zag toevallig op facebook op een post enkele dagen later dat hij daar ook ergens op het podium stond.

We trekken trouwens direct het veld in en het ligt er best nat en vettig bij, maar op beton is dat niet zo'n probleem. Uit een tweede groepje komt na 2 km Frederic Lekeu aangesneld en samen met Sebastien versnellen ze. Ik laat betijen met het idee dat Remi van Loo achter me hangt en ik moet niet onnodig kruit verschieten door die mannen te volgen.

Kilometer 3 is vooral dalen. Het tempo ligt dan ook hoog: 3'15". Na kilometer 3 wordt duidelijk dat dit een zware wedstrijd wordt. 40 hoogetemeters in 1 kilometer... zware kost. Het tempo: 4'27" zegt genoeg... killing... ik loop op dat moment nog alleen met Remi en net voor de top versnelt hij... ik moet lossen... nu al ?!!! 



Ondanks dit teleurstellende verloop geef ik niet op... tempo houden... afstand niet groter laten worden is de boodschap. Remi loopt ook niet echt op me uit dus dat is uiteindelijk wel goed nieuws. kilometer 5 & 6 zijn relatief vlak en het tempo gaat weer omhoog naar 3'33". Langzaam maar zeker kom ik dichterbij en rond km 6 sluit ik weer aan... aha die heeft ook een klop gehad... dit moet mentaal toch in mijn voordeel spreken? niet? 

Tactiek: direct kop nemen en hem eraf bongouren.... ik had beter wat meer parcourskennis gehad. Km 7 heeft reeds een klein heuveltje van 10 meter en km 8 is vlak. Ik voel me eigenlijk op dat moment nog niet zooo heel slecht. Ik geloof echt dat ik hier voor hem kan eindigen (op de 3e plek). Net op het moment dat ik pressing aan het voeren ben; komt er in kilometer 9 een heel zwaar stuk aan. 50 hoogtemeters op een modderig glad veldweggetje redelijk steil omhoog.... ik ga hier voor een tweede keer helemaal kapot. weer een kilometer van 4'20" wat eigenlijk nog meevalt gezien hoe ik me op dat moment voel.

Remi heeft dat ook gemerkt en loopt me er weer af met een versnelling bergop... 2 keer op 1 wedstrijd eraf gelopen worden is mentaal toch net iets te veel en ik laat hem gaan en val een beetje stil. In het daaropvolgend vlakke stuk word ik ook nog bijgebeend door de eerste V1. Ik kom wel terug een beetje op adem naar het einde toe; maar ik houd een zware kater over aan deze wedstrijd. Een goeie Frankie wordt hier altijd 3e... 

Teleurgesteld kom ik over de eindmeet. De dip is nog niet voorbij...