Wedstrijd #13 2017 – Jogging de l’étoile (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
21.05.17	11.25 km	00:40:12	3'34"/km	40 m	+16.1 °C	4 / 247

Wedstrijdverslag Garmin

Heerlijk weertje vandaag om de 8e wedstrijd in de Challenge Hesbignon 2017 aan te vatten. Gisterenochtend uit business trip van Amerika teruggekeerd en in de vlucht geen oog dicht gedaan: gevolg = 36 uur wakker en een dikke jetlag achter de oren. Ik vertrok dus niet met al te grote verwachtingen naar Faimes vandaag. Los daarvan had ik er heel veel zin in en heb ik in Amerika wel 163 trainingskilometers erop zitten op 10 dagen tijd dus dat zal alvast snor.

Na 3 avondwedstrijden was het nog eens tijd voor een zondagmorgen wat veeeeeel aangenamer is! Samen met Beny vertrekken we vol goede moed naar Borlez. Bovendien heb ik ergens gelezen dat dit zeker niet de zwaarste wedstrijd van de Challenge is en met dat vooruitzicht groeit de zin alleen maar. Echter in de Challenge is geen enkele wedstrijd een biljartlaken dus het nodige heuvelwerk zal wel nog steeds aanwezig zijn.


Tijdens onze opwarming blijkt al wel snel dat het al bij al reeds goed warm is en dat het ons aan zweet niet zal ontbreken. Er staat niet heel wind; maar toch voel je een licht briesje. Na het verkennen van de aankomst en enkele stevige versnellingen valsplat omhoog, zijn we er klaar voor.

Geen extreem snelle start vandaag... gezien de lange vliegreis besluit ik ook niet om zelf het heft in handen te nemen maar even een goed wiel te zoeken.. en welk wiel is er beter dan dat van mijn trainingspartner Beny? Het kopgroepje wordt onmiddellijk enthousiast aangevoerd door een jonge atleet Noel Enzo (zowaar 10 jaar jonger dan ik: begin ik dan toch oud te worden?) met vlak daarachter Gert Theunis. Ik hang op de 5e plek na Pierre Thomas en Beny. De eerste 2 kilometer zijn licht stijgend (maar voornamelijk vlak) en maken onderdeel uit van een klein lusje van iets meer dan 3 kilometer. Dit lusje gaat ook zo goed als volledig over de baan en kilometer 3 is zelfs licht dalend. Met een gemiddelde van 3'25" zijn de eerste 3 kilometer zeker niet moordend maar ook niet traag. Rond km 3 krijg ik van Beny ingefluisterd dat het vandaag zijn dag niet gaat zijn en vervolgens pik ik in bij Pierre Thomas.

Tijdens de opwarming hadden we reeds gezien dat net bij het uitkomen van de lus we rechtdoor valsplat omhoog moeten het veld in. Hier krijgt mijn kompaan het moeilijk en moet een gaatje laten. Ik probeer voorlopig nog aan te klampen en met de nodige moeite lukt dit me ook wel tot in km 5 waar we een klim te verwerken krijgen en Enzo het tempo wat opvoert. Ondanks dat ik me zeker niet slecht voel, besluit ik wel om mijn eigen wedstrijd te lopen. 3'30" is een goed tempo en er is geen nood om in deze fase van de wedstrijd even kilometers van 3'20" te gaan draaien met de het risico me op te blazen. Op km 5 kom ik bijgevolg alleen te zitten. Los daarvan kan ik terugkijken op een prima eerste 5 km in 17'25" (3'29"/km).


In de eerste km dat ik gelost heb krijg ik het wat moeilijker; ook omdat hier een kort steil klimmetje in zit. In kilometer 7 en 8 slaag ik er vervolgens wel in om het tempo weer op te pikken; deze zijn al bij al vrij vlak en volgen een lange rechte gebetonneerde baan door de velden. Mijn voorligger Pierre Thomas heeft nummer 1 en 2 moeten lossen en kijkt regelmatig om. In de lange rechte vlakke stukken kom ik dichter maar in het bochten- en heuvelwerk verlies ik weer wat tijd waardoor onze afstand zowat status quo blijft.

Bij de start van km 9 verlaten we de betonbaan en gaan we links een landweg in die eerst nog mooi hard en droog is maar geleidelijk aan ook wat vochtigere stukken vertoont. Daarnaast komt er nu ook veel meer bochtenwerk aan te pas. Dit stukje parcours loopt omheen het domein van het kasteel van Waleffe, één van de belangrijkste stukjes cultureel erfgoed in Wallonië; niet dat ik daar op dat moment veel aan gedacht heb: niet sterven was eerder de boodschap. Desondanks zakt mijn tempo in km9-10 terug tot 3'40". Ik moet wat afstand prijsgeven op Pierre en ik km 11 een lang recht stuk met het nodige heuvelwerk op een weliswaar onverhard maar niet drassig stuk grond is het consolideren. Ik ken het laatste stuk nog van in de verkenning en na de scherpe rechtse bocht richting de finish kom ik moe maar voldoen als 3e senior over de streep aan het voetbalveld van de club " ETOILE DE FAIMES".

Iets na mij komt Beny binnensnelt die ondanks een slechte dag heeft doorgebeten en een heel goeie tijd neerzet (2e V1), maar wel heel diep is moeten gaan. Dit alles is echter snel vergeten na een heerlijke douche in de sauna onder de kantine en met een Frangipane croissant en een chocolade koek vergezeld door een locaal biertje "La Grigneuse".

Wedstrijd #12 2017 - La Course aux Chateaux (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
06.05.17	11.30 km	00:41:36	3'41"/km	55 m	+17.2 °C	5 / 224

Wedstrijdverslag Garmin


Vandaag weer een avondwedstrijd op het programma: de course aux Chateaux in Verlaine. Ondanks dat de naam doet vermoeden dat dit een zeer zwaar parcours is, zal de wedstrijd hoogstwaarschijnlijk wel een paar niveaus minder pittig zijn dan in Couthuin en maar goed ook!

Het is ondanks het late uur nog best warm en de start beloof in ieder geval al veel goeds: 2 grote tenten met een enorme disc jockey installatie! Het parcours kan eenvoudig worden samengevat als: 3 km dalen en vervolgens 8 stijgen. Ik moet je dan ook niet vertellen dat het een snelle start zou zijn. Zeker omdat Arnoud hier gebrand was op de zege en er ook vanaf de meet een zware etappe van zou maken. Ik voel tijdens de opwarming al dat het gevoel ooit beter is geweest... hopelijk heb ik daar in de wedstrijd niet te veel last van!

Ook Fred Lekeu is er weer bij voor de 2e opeenvolgende week. Voor het overige niet al te veel bekende gezichten. De start is furieus en Arnoud trekt direct alle richters open. Km 1 en 2 worden afgewerkt tegen 3'20". Ik merk nu al dat het vandaag niet toppie gaat zijn. Beny voelt zich duidelijk al sterker in vergelijking met zijn comeback wedstrijd vorige week in Couthuin en volgt goed.

Arnoud slaat al na een dikke km een gaatje met het achtervolgend groepje met oa Beny, Fred en David Gillet (rode tenue). Op km 2 gaan we linksaf een bospad in richting het kasteelpark en hier krijg ik het al moeilijk. Het wordt al aanklampen vanaf km 3 dus vandaag. Desondanks lukt het voorlopig wel en kan ik zowel km 3 als 4 nog afklokken onder de 3'30" en zonder te moeten lossen. Fred heeft zich ondertussen losgerukt van mezelf; Beny en David en zet de achtervolging in op Arnoud die al wel een riante voorsprong heeft.

Kilometer 5 is een kronkelende weg op asfalt doorheen het veld en ik verlies wat snelheid en vanaf km 6 begint het te stijgen en verlies ik nog meer tijd en moet ik dan ook lossen. Langzaam begin ik op de stijgende kilometers tijden van 3'50" te draaien wat uiteraard teleurstellend is. Beny heeft zich losgewerkt van David en in de voorgrond zie ik Fred op Beny wachten om samen het tempo weer op te pikken.

Ondanks het feit dat de afstand tussen mezelf en David niet al te groot is; voel ik dat er vandaag niet meer in zit dan consolideren. Op km 9 doet alles pijn en is het aftellen begonnen.

Op km 10 is het valsplat eindelijk voorbij en komt er nog eens een vlakke km aan om af te sluiten en hierdoor kan ik mijn tempo toch weer een beetje opkrikken. Ik ben blij als ik uiteindelijk binnenkom als 3e senior en met een lekkere fles Duvel naar huis terugkan! De volgende wedstrijd moet en zal het beter zijn.

Beny wordt trouwens knap 1e V1 en 3e algemeen. Op slechts 2 weken staat hij er al weer! Knappe dings.

xx

Wedstrijd #11 2017 - Jogging de Couthuin (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
29.04.17	12.00 km	00:46:26	3'52"/km	150 m	+12.2 °C	3 / 226

Wedstrijdoverzicht Garmin

Initieel was het vandaag het plan dat Kevin me zou vergezellen. Hij had het parcours online al verkend en me laten weten dat het een loodzware etappe zou worden. Hier wil ik het fijne van weten en bijgevolg ben ik me ook wat gaan verdiepen door enkele blogs van deelnemers van de voorbijgaande jaren op te zoeken. Het blijkt te kloppen. Iedereen spreekt over één van de zwaarste wedstrijden van de Challenge met een heel zwaar slot: we zijn gewaarschuwd. Last minute krijg ik echter telefoon van Kevin dat hij weer aan het sukkelen is met zijn blessure en het lijkt er dus op dat ik deze zware wedstrijd alleen ga moeten afwerken. Vrijdagavond krijg ik toch nog een berichtje... Beny is terug van de partij! Zeer goed.... altijd een pak leuker om samen een wedstrijd te lopen dan dit helemaal alleen te moeten aanvangen. Het is opnieuw een zaterdagavond (19:00) wedstrijd: zeker niet mijn favoriet moment en tijdstip om een wedstrijd te gaan lopen. Het is wel mooi weer... door de dag was het eigenlijk goed warm geweest: tot 20degC. Om 7u was het ondertussen al wel wat afgekoeld en uiteindelijk lopen we met een stralend zonnetje bij zo'n 12graden. Ideaal dus.

Eens aangekomen zie ik Thomas Genty verschijnen: hij liep hier vorig jaar top 3 en is dus zeker een zware concurrent. Daarnaast herken ik ook Fred Lekeu (met singlet met La Vinotheque) en Tony Vasapolli. Voor het overige niet veel bekende gezichten. De start vertrekt in een bosje dat ongeveer 300-400m gelegen is van de straat en hier dienen we dus bij de voorbereidingen rekening mee te houden. Zeker omdat de weg er naartoe een smal, moeilijk beloopbaar bospadje is met veel volk!

De eerste 3 km betekenen bijna uitsluitend daalwerk en onmiddellijk krijgen we een kopgroepje van slechts 4 personen waaronder Thomas en Fred. Dankzij het dalende parcours gaat het heel snel de eerste 3 kilometer: een gemiddelde van 3'20" op wel niet altijd heel goed beloopbare bospaden die best stijl durven te zijn. Na een km of 2, laten Fred en ikzelf Thomas alleen en de vierde van ons groepje geraakt ook achterop. In al mijn enthousiasme tijdens een stukje sterk dalend kopwerk, loop ik zowaar even een paar meters verkeerd. In volle daling in het bos moeten we immers een U-turn maken en ondanks dat er een lint op de grond ligt; vlam ik er los over. Fred roept snel dat ik verkeerd zit en ik kom dan maar terug op mijn stappen :-) Dat grapje kost me echter wel wat energie en enkele 100en meters verder sluit ik weer aan bij Fred, maar nu laad ik het kopwerk aan hem over. Na een 3tal km lijken een groot deel van de kaarten al geschut: Thomas heeft nu reeds een mooie voorsprong om Fred en mezelf en achter ons wordt het gat ook steeds groter. Ik krijg het moeilijk in km 4; de eerste kilometer met wat hoogtemeters in het veld (wel mooi met allemaal gele bloemekes ;-) niet dat ik daar op dat moment mee bezig was). Ik geef Fred enkele meters... enkele meters worden al snel enkele tientallen meters.... maak ik hier de fout om te beginnen speculeren op een goede eindpositie? Ik redeneer dat een 3e plek best mooi is en dat er achter mij reeds een groot gat is... met de zware 2 finale kilometers in gedachten kan ik het op dat moment niet opbrengen om mezelf pijn te doen en aan te klampen.

km 4 is dan ook veruit de traagste km tot dusver met 3'40". De volgende kilometer is weer dalend maar nu ik alleen ben, sla ik er niet in om het tempo van de eerste 3 km terug te vinden. 3'30". Daarna komen we in een golvend stukje terecht grotendeels in het veld. Dit begint al zwaarder te worden en ik word langzamer. Kilometer 8 is een eerste zware test. Heel steil en zwaar wat resulteert in een trage kilometer, maar dit geldt uiteraard voor iedereen en ik blijf een mooie voorsprong houden. Langzaam naderen we de ontknoping: De volgende 2 kilometer lopen we richting en doorheen het bos en voornamelijk dalend... maar niet een klein beetje... heel erg steile stukken waardoor het bijna niet te doen is om een hoog tempo aan te houden. Een smalle bospad met hier en daar een vettig stukje: een geluk dat het droog is geweest de voorbije dagen, want anders is dit een zeer gevaarlijk stuk.

Al deze dalende kilometers waren een voorbode voor een MOORDEND sluitstuk in het bos naar de aankomst. In de laatste 2 kilometer moeten we 70 hm bedwingend op een beste zware bos/grind ondergrond... sterven is het goeie woord... hier voel ik me blij dat ik Fred niet had gevolgd, want ik val helemaal stil. Nu goed... er was ook geen druk om hier alles eruit te persen maar toch... dit stuk op het einde van een reeds best pittige wedstrijd maakt van deze race de zwaarste uit de Hesbignon reeks tot nu toe.

Ik behoud wel mijn 3e plek; maar mijn achtervolgers zijn uiteindelijk wel dichtbij gekomen. Beny wordt knap 5e in zijn wederoptreden en is er ook weer klaar voor. Beiden concluderen we wel dat deze wedstrijd geen lachtertje was... de volgende mag iets minder zijn.

Owv verplichtingen rijden we na de wedstrijd onmiddellijk door dus geen podiumfoto deze keer.