Wedstrijd #26 2017 – Les Vallons de la Mehaigne / Braives (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
05.11.17	9.65 km	00:33:49	3'30"/km	68 m	+7.8 °C	5 / 294

Wedstrijdverslag Garmin

Ongelooflijk maar het is al zover... de laatste wedstrijd van de Challenge Hesbignon 2017. Het was een lang en vermoeiend seizoen, maar het is mooi geweest en de afsluiter in Braives belooft eigenlijk nog wel een leuke wedstrijd te worden. Er staat voor mij niets meer op het spel daar de eindoverwinning reeds een zekerheid is, maar desondanks wil ik toch nog een keertje graag alles geven. Voor kompaan Beny daarentegen moet vandaag de winst in de V1 klassering nog worden verzekerd. Zijn doel: minstens 4e en voor de huidige leider Jean-Philippe Scalais eindigen.

Het is best ideaal loopweer en dit samen met het feit dat Braives een zeer beloopbaar parcours is zorgt ervoor dat de tegenstand vandaag de moeite is: "Arnoud Renard; Adrien Noel; Gert Theunis; Jo Vrancken; Vincent Mottoul; Koen Vangrieken; Remi van Loo; ..." een podiumplek zal toch wel heel lastig worden vrees ik.

De start is atypisch daar er een hele grote groep lopers voor me wegsnelt en ik loop in het spoor van Jo Vrancken na 100 meter pas op de 15e plaats ofzo. Niet dat dat betekent dat ik daarom begin te paniekeren aangezien de hiërarchie zich waarschijnlijk al wel snel zal corrigeren.

De start is onmiddellijk ligt stijgend op tarmac waarbij we een lus gaan maken ongeveer 3 kilometer om terug aan de voetbalpleinen door te snellen. Kilometer 1 is volledig op beton maar is niet moordend snel. 3'26". Vanaf kilometer 2 gaan we over een veldweg richting een fietsweg om dan een kilometer over de fietsweg recht op recht terug naar de voetbal te lopen. Het gemiddelde van de eerste 3 kilometer ligt op 3'24" dus zeker niet traag en ook voldoende om de kopgroep danig uit te dunnen. Helemaal vooraan een kopgroep van 3: Arnoud; Gert en Adrien. Op dat moment had ik eerlijk gezegd geen idee dat Gert nummer 3 was (ik dacht dat het 3 senioren waren) en in een volgend groepje Jo en ikzelf. Hieronder een foto van op de fietsweg rond kilometer 3.

Bij terug doorkomen aan de voetbal moeten we even over een smalle grasstrook die zeker niet simpel beloopbaar is. Bovendien leek het eventjes alsof we op een dood einde afstevenden maar last minute zien we hier dat we naar rechts moeten op terug te komen op hetzelfde stukje als na de start. Echter nu moeten we al gauw naar rechtsafslaan naar een weliswaar goed beloopbaar weggetje langs de bosrand met een klein knikje halfweg kilometer 4. Ondanks dat blijft tempo best snel (3'34").



Kilometer 5 komt terug op een asfaltweg uit in Ville-en-Hesbaye en bevat een stevige klim. De afstand op onze voorliggers is ongeveer status quo en onderling wordt er weinig weggegeven. Ik heb in het stuk bergop voorlopig geen problemen om te volgen wat vorige week anders lag.
Kilometer 6 is een vlakke kilometer op een kronkelige geasfalteerde veldweg en bijgevolg gaat het tempo weer omhoog 3'22". Ik weet dat kilometer 7 nog een klepper is met een stevige beklimming en ondanks het feit dat ik me echt goed voel, besluit ik deze beklimming af te wachten alvorens iets te proberen. Ook al omdat ik dacht dat we hier aan het strijden waren voor plaats 4 en 5 (niet wetende dat we voor de 3e seniorplaats aan het lopen waren)

Kilometer 7 is inderdaad waarschijnlijk de zwaarste van het parcours met een stevige klim. Het eerste stukje is een klein stukje onverhard tussen een bomenzuil en dan een stevige klim op een weliswaar zeer beloopbare asfaltweg. Het tempo zakt uiteraard maar ik slaag er wonderwel in om niets prijs te geven op Jo. Uit de voorbespreking met Benny weet ik dat we nu uitkomen op een fietspad die we 2 kilometer recht op recht volgen richting finish. Bovendien het grootse deel dalend dus conclusie: zeer snel! Ik dacht eerlijk gezegd niet dat ik nog zou moeten lossen maar aan de start van dit fietspad trekt Jo alle registers open en creëert een gaatje van een 5tal seconden ondanks het feit dat ik zelf ook een kilometer van 3'18" afhaspel.

Ik krijg het gaatje helaas niet meer dicht op het laatste stuk fietspad. Net voor het bereiken van de voetbal wordt bovendien nog een vervelend ommetje gemaakt van een halve kilometer dan nog wel stevig aankomt, maar goed; ondertussen lag mijn 5e plek vast ondanks het feit dat Koen Vangrieken zeker niet ver achter me zat. (zie hieronder)

Beny doet bovendien wat van hem wordt verwacht (en nog beter zelfs), want hij is 2e V1 na Gert Theunis en wint bijgevolg de Challenge op de laatste dag! Een mooi seizoen waarvan ik enorm heb genoten. We gaan op zaterdag 2 december op de soiree er een goei pint op drinken!