|
Datum
|
Afstand
|
Tijd
|
Tempo
|
Temperatuur
|
Positie
|
|
19.11.17
|
17.73 km
|
00:60:00
|
3'23"/km
|
+3.9 °C
|
2 / 87
|
Het seizoen is afgelopen dus we staan open voor nieuwe dingen dus waarom eens geen Estafette Challenge proberen! Door het jaar had ik samen met Kevin hier al wel eens over gegrapt dat we hier aan wilden meedoen en eigenlijk was nu wel het ideale moment. Het doel van de Estafette Challenge is simpel: er wordt een parcours van 1000 meter uitgezet en in teams van twee moet je om de beurt lopen en vervolgens proberen zo veel mogelijk rondjes te lopen. Het team dat de grootste afstand overbrugt, wint.
Waremme staat nu niet direct bekend als de meest eenvoudige wedstrijd in deze Challenge maar we wilden toch allebei een stevige intervaltraining doen dus of we nu hieraan meededen of niet, veel verschil zou het niet maken. Winnen zal helaas heel moeilijk worden daar Geoffry Gillet samen met Regi Dehin een toch wel heel sterk duo vormt, maar we besloten uiteraard om het wel te proberen. Overigens veel sterke lopers vandaag aanwezig: Fred Lekeu, Vincent Mottoul, Antoine Guillick, Koen Vangrieken en normaal was Jo Vrancken en Arnoud Renard ook nog aanwezig geweest. Wilt toch zeggen dat deze wedstrijd wel iets te bieden heeft! Ook leuk dat we hier heel veel bekende gezichten van de vrienden van Paluko terugzagen: altijd gezellig!
Bij de opwarming valt direct 1 zaak op: dit parcours is loodzwaar en zeer technisch. De eerste 200 meter bevat 3 bochten van 90° op een small geasfalteerd weggetje langs de sporthal om dan vervolgens via een graspaadje richting de zandbak te crossen waar je alle remmen moet dichtgooien om een kwartslag naar rechts te maken door een poortje dat leidt naar een small weggetje doorheen de zandbak dat hooguit een dikke meter breed is. Aan het einde van dit weggetje een kort veneinig klimmetje om dan een rechte smalle, verharde strook van 200m af te werken. Daarna gaan we via een paar op-en neer gaande krulletjes in het gras een rondje vlak naast de vijver maken over het gladde gras. Bij het beëindigen van deze grasstrook een strakke bocht naar links om nog een 150m op asfalt af te werken naar de aflossingszone. Dat wordt straffe kost; heel wat anders dan 1000en op een piste gaan lopen. Bijgevolg besluit ik wijselijk dat Kevin de openingsronde voor zijn rekening mag nemen.
De start is uiteraard nerveus daar je direct terechtkomt op die smalle asfaltstrook en Kevin geeft achteraf ook aan dat de eerste ronde de moeilijkste was omdat hij geen ideale startplek had en daardoor eigenlijk al in ronde 1 een 5tal seconden moest lossen op Geoffrey Gillet.
Na een rondje van ongeveer 3'15"-3'20" is het aan mij om de achtervolging op Regis in te zetten. Het wordt al snel duidelijk dat dit loodzwaar wordt! Ik slaag erin om het gat niet groter te laten worden en misschien zelfs een secondje er vanaf te pitsen maar ook niet veel meer dan dat. Mijn eerste ronde 3'22". Na elke ronde moet je trouwens even langs de kassa passeren om een muntje om te ruilen zodat er niet kan worden gefoefeld! Daarna nog eventjes heen en weer trippelen om weer klaar te gaan staan om over te nemen.
Na een 4tal rondes is onze achterstand wel al een klein beetje gegroeid maar ook niet gigantisch. Ik slaag erin om mijn tempo onder de 3'25" te houden en Kevin doet ze zelfs nog een beetje sneller. Het wordt wel duidelijk dat dit niet van de poes is, want tegen dit tempo zullen we elk 9 keer moeten uitrukken. Amai.
De volgende 3 rondes begint de inspanning toch al een beetje op me te wegen want mijn tempo is ondertussen gezakt naar 3'26"-27". Kevin houdt zijn starttempo rond de 3'21"-22" wel vol. Ondanks alles blijven we ronde na ronde een secondje ofzo verliezen. Onze 2e plaats lijkt bovendien ook wel een zekerheid maar eigenlijk was ik hier helemaal niet mee bezig: gewoon een goeie; stevige intervaltraining afwerken!
In ronde 8 slaat dan helaas het noodlot toe; al dan niet door de stijgende vermoeiing; schuiffel ik in de eerste bocht op asfalt naar rechts onderuit op de beton met een serieuze patat tot gevolg. Geen twijfel mogelijk dat ik hier niet ongeschonden uitkom, maar goed op dat moment interesseert me maar 1 ding: rechtkruipen en verder! Het hoeft natuurlijk niet te verwonderen dat ondanks het snel rechtkrabbelen ik hier toch veruit mijn traagste ronde afwerk (3'34"). Zie hieronde de oorlogswonde:
Kevin werd zijn 9e en laatste ronde netjes af in 3'20" en dan is het aan mij om in mijn allerlaatste ronde nog te proberen zo veel mogelijk afstand te overbruggen. Op het moment van het fluitsignaal strand ik rond de 750m ongeveer 200m achter de winnaars. Uiteindelijk was dit zeker een leuke ervaring; maar het is zeker niet evident om op zo een smal parcours een estafette af te werken. Volgend jaar nog een paar keer hiervan proeven of niet? Wie zal het zeggen....
