Wedstrijd #8 2017 - Jogging des éoliennes (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
01.04.17	11.60 km	00:42:40	3'38"/km	116 m	+11.1 °C	5 / 231

Wedstrijdoverzicht Garmin

Na Berloz was het hoog tijd om beginnen na te denken wat er aan de hand is met mijn vorm. De volgende wedstrijd is gepland op 01.04.2017 en dus heb ik twee weken om er iets aan te doen.
Na een lang gesprek op woensdag met trainingmakker M. Jorissen vermoed ik dat er mogelijk een overtrainingsfactor meespeelt in meer dalende vormpeil. Conclusie is: even de intensiteit van de trainingen terugnemen. In de eerste week na Berloz heb ik bijgevolg geen enkele intensieve training afgewerkt. Echter wel nog 76 km duurloopjes gedaan. Op 24.03.17 eveneens bloed laten nemen ter controle en hieruit kwam enkel dat mijn hematocriet zeer laag is (37.6) Dit kan wijzen op bloedarmoede en wordt deels bevestigd door een zeer laag Ferritine gehalte (40). Echter was bij mijn vorige bloedtest in Jul'16 dit ook al zo... diagnose dokter: sportannemie. ijzer- en magnesium supplementen nemen. Het proberen waard hoewel ik er niet veel van geloof. In de week voor de wedstrijd hadden we een midweekje in Peer gepland en buiten 1 keer 20x200m; allemaal relatief rustige trainingen gedaan. Wel elke dag getraind.

Beny ligt nog steeds in de lappenmand dus zal deze wedstrijd alleen moeten worden afgewerkt. Deze keer in Warnant-Dreye en als ik moet afgaan op het parcoursprofiel: zware kost. Bovendien is het een zaterdagavond wedstrijd; iets wat ik niet gewoon ben. Het zal afwachten zijn wat dat gaat geven. Om alles nog wat lekkerder te maken hebben de weergoden ook nog eens gezorgd voor druilerig weer met veel wind.

De jogging des éoliennes is de derde wedstrijd van de Challenge. Het duurt even eer ik hier een goede parking vind. Warnant is heel klein en er is duidelijk ondanks het slechte weer en vreemde startuur veel volk op af gekomen. Ik merk wel onmiddellijk dat Remi de enige concurrent is die is komen opdagen. Voor het overige herken ik niet direct heel veel volk... moest de vorm nu eens goed zijn; zou een goed resultaat hier echt mogelijk zijn.

Bij de start wordt het peloton aangevoerd door een loper die ik nog niet kende met een rood petje op. Mijn eerste inschatting was: dat is eentje die snel start en wel zal terugvallen... dus niet. Het gaat om
MAHIA Sébastien; en ik zag toevallig op facebook op een post enkele dagen later dat hij daar ook ergens op het podium stond.

We trekken trouwens direct het veld in en het ligt er best nat en vettig bij, maar op beton is dat niet zo'n probleem. Uit een tweede groepje komt na 2 km Frederic Lekeu aangesneld en samen met Sebastien versnellen ze. Ik laat betijen met het idee dat Remi van Loo achter me hangt en ik moet niet onnodig kruit verschieten door die mannen te volgen.

Kilometer 3 is vooral dalen. Het tempo ligt dan ook hoog: 3'15". Na kilometer 3 wordt duidelijk dat dit een zware wedstrijd wordt. 40 hoogetemeters in 1 kilometer... zware kost. Het tempo: 4'27" zegt genoeg... killing... ik loop op dat moment nog alleen met Remi en net voor de top versnelt hij... ik moet lossen... nu al ?!!! 



Ondanks dit teleurstellende verloop geef ik niet op... tempo houden... afstand niet groter laten worden is de boodschap. Remi loopt ook niet echt op me uit dus dat is uiteindelijk wel goed nieuws. kilometer 5 & 6 zijn relatief vlak en het tempo gaat weer omhoog naar 3'33". Langzaam maar zeker kom ik dichterbij en rond km 6 sluit ik weer aan... aha die heeft ook een klop gehad... dit moet mentaal toch in mijn voordeel spreken? niet? 

Tactiek: direct kop nemen en hem eraf bongouren.... ik had beter wat meer parcourskennis gehad. Km 7 heeft reeds een klein heuveltje van 10 meter en km 8 is vlak. Ik voel me eigenlijk op dat moment nog niet zooo heel slecht. Ik geloof echt dat ik hier voor hem kan eindigen (op de 3e plek). Net op het moment dat ik pressing aan het voeren ben; komt er in kilometer 9 een heel zwaar stuk aan. 50 hoogtemeters op een modderig glad veldweggetje redelijk steil omhoog.... ik ga hier voor een tweede keer helemaal kapot. weer een kilometer van 4'20" wat eigenlijk nog meevalt gezien hoe ik me op dat moment voel.

Remi heeft dat ook gemerkt en loopt me er weer af met een versnelling bergop... 2 keer op 1 wedstrijd eraf gelopen worden is mentaal toch net iets te veel en ik laat hem gaan en val een beetje stil. In het daaropvolgend vlakke stuk word ik ook nog bijgebeend door de eerste V1. Ik kom wel terug een beetje op adem naar het einde toe; maar ik houd een zware kater over aan deze wedstrijd. Een goeie Frankie wordt hier altijd 3e... 

Teleurgesteld kom ik over de eindmeet. De dip is nog niet voorbij...