Wedstrijd #9 2017 - Jogging de la cote des ânes (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
09.04.17	10.80 km	00:38:45	3'35"/km	58 m	+13.9 °C	4 / 280

Wedstrijdoverzicht Garmin

Een week na de desillusie in Warnant-Dreye, staat de volgende wedstrijd alweer op het programma. Er is geen tijd om lang stil te staan bij teleurstellingen; zoveel is duidelijk. Ondertussen ben ik nog steeds volop bezig met mijn ijzer- en magnesiumkuur. Een gesprek met mijn vorige looptrainer doet me nog meer vermoeden dat het probleem wordt veroorzaakt door overtraining. Op advies van mijn vorige trainer neem ik eens een stevige rustweek. Enkel op woensdag loop ik 10 kilometer los en zaterdag loop ik samen met Kevin nog eens 10 kilometer los met enkele versnellingen... c'est tout. Het is meer dan 3 jaar geleden dat ik nog eens zo een trainingsweek achter te rug heb. 

Toeval of niet... ik merk wel dat mijn HS in rust volgens mijn Garmin deze week terug is gedaald naar waardes die ik in het verleden ook geregeld zag. 

De omstandigheden zijn ook weer helemaal anders dan vorige week. Weer een zondagochtend wedstrijd... veel beter. Het is stralend zonnig weer (namiddag wordt > 20degC voorspeld) en er staat eigenlijk voor het eerst dit jaar in de Hesbignon weinig wind. Ik ga wel weer alleen op pad, want Beny is nog altijd niet hersteld en Kevin zag het niet direct zitten om mee te gaan.

Rondkijken bij de start... geen enkele van mijn rechtstreekse concurrenten is present. Ik herken enkel
GUILLICK Antoine (nr 1275): hij werd in Berloz nog 2e met meer dan 1.5 minuut voorsprong op mezelf. Daarnaast is een ander bekend gezicht RENARD Arnaud: normaal buiten categorie voor mij maar tijdens de voorbije crossen zag ik hem steeds joggen ipv racen.. nu misschien anders?

Bij de start, houd ik eens een keer verplicht mijn voet op de rem. Antoine, Arnaud en nog een derde loper (SIMONET Yves) snellen er vandoor... ik niet deze keer... laat ze maar doen. Ik weiger ook om de kop te nemen in groep 2. Ik ga vandaag eens niet direct kopwerk doen. Ik haak me in achter VASAPOLLI tony (voorlopig nr 3 in het algemeen klassement). Kilometer 1 en 2 worden afgewerkt aan ongeveer 3'30". Ik kijk de kat uit de boom. De eerste 3 hebben ondertussen al 50-100m voorsprong.

Kilometer 3. Tony valt een beetje stil en wil me een paar keer laten overnemen, maar ik heb hier nog geen zin in... nog veel te snel...RODRIQUE Hervé met een groene singlet neemt even over... het tempo zakt langzaam tot 3'40". Op dit moment wordt het wel cruciaal... als ik nu niets doe, wordt het gat met de eerste groep te groot. Dus ofwel laat ik dit gebeuren ofwel niet...

Ik voel me op dat moment te goed om dit te laten gebeuren en het competitiebeest in mij haalt toch de overhand. In kilometer 4 pak ik de kop van de groep en trek het tempo iets omhoog. Het gaat ook wel bergaf. Dus zonder forceren loop ik in de volgende 2 kilometer gemiddeld < 3'30". Ik kom al snel alleen te zitten, maar merk wel dat vooraan Antoine de eerste twee heeft moeten lossen en ik kom langzaam dichterbij. Op kilometer 6 sluit ik aan en maak me klaar voor een gevecht voor de 3e stek.

Vorige week was mijn tactiek... direct dooddoen toen ik aansloot... die fout zullen ze me nu niet zien maken... ik haak gewoon aan... Laat hem het werk maar doen... ik zie wel... kilometer 7, 8 en 9 bevatten zo goed als alle hoogtemeters van het parcours en ik blijf voorlopig achter Antoine hangen; maar hoor dat hij het heel zwaar heeft. Aan het eind van een beklimming rond km 7; test ik even hoe sterk hij is... ik versnel en hij volgt (zeer zwaar ademend wel maar hij volgt). Niet forceren... ik laat weer begaan en haak weer aan.

Na opnieuw een kilometer, probeer ik exact hetzelfde en ondanks het feit dan Antoine steeds zwaarder en zwaarder gaat ademen, kan hij toch de versnelling parreren... wat nu? De hoogtemeters zitten erop. We zitten op kilometer 9. Ik gok dat hij een 10tal jaar jonger is dan mij... meegaan tot aan de meet betekent verliezen in de spring... geen zin om op te wachten.

Mijn conclusie is: ik probeer het nog 1 keer rond km 9,5. We persen er dan even alles uit... krijg ik hem eraf... mooi. Krijg ik hem er niet af... dan ben ik zoiezo verloren.

Op kilometer 9.5 begin ik aan mijn opzet. Initieel lijkt het te lukken. Ik krijg een gat van een 5tal meter. Het is niet veel, maar dat kan genoeg zijn om hem mentaal te kraken... Doorduwen... Ik kan het gat nog een 5-600 m vasthouden; maar dan komt hij weer aansluiten en versnelt zelf... ok verloren... hij is dan toch sterker.

Ik leg me erbij neer en bol de laatste 7-800 meter uit. In de achtergrond is er toch niemand te bespeuren. Ondanks de 4e plek, geeft dit resultaat me toch wat moed. Als hij me enkele weken geleden nog op 1.5 minuut liep en nu zou ik (zonder uitbollen) de schade kunnen beperken tot enkele seconden... dat geeft hoop.

Nu de volgende week niet gaan overdrijven, maar wel toch weer iets opbouwender denken.