Wedstrijd #11 2017 - Jogging de Couthuin (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
29.04.17	12.00 km	00:46:26	3'52"/km	150 m	+12.2 °C	3 / 226

Wedstrijdoverzicht Garmin

Initieel was het vandaag het plan dat Kevin me zou vergezellen. Hij had het parcours online al verkend en me laten weten dat het een loodzware etappe zou worden. Hier wil ik het fijne van weten en bijgevolg ben ik me ook wat gaan verdiepen door enkele blogs van deelnemers van de voorbijgaande jaren op te zoeken. Het blijkt te kloppen. Iedereen spreekt over één van de zwaarste wedstrijden van de Challenge met een heel zwaar slot: we zijn gewaarschuwd. Last minute krijg ik echter telefoon van Kevin dat hij weer aan het sukkelen is met zijn blessure en het lijkt er dus op dat ik deze zware wedstrijd alleen ga moeten afwerken. Vrijdagavond krijg ik toch nog een berichtje... Beny is terug van de partij! Zeer goed.... altijd een pak leuker om samen een wedstrijd te lopen dan dit helemaal alleen te moeten aanvangen. Het is opnieuw een zaterdagavond (19:00) wedstrijd: zeker niet mijn favoriet moment en tijdstip om een wedstrijd te gaan lopen. Het is wel mooi weer... door de dag was het eigenlijk goed warm geweest: tot 20degC. Om 7u was het ondertussen al wel wat afgekoeld en uiteindelijk lopen we met een stralend zonnetje bij zo'n 12graden. Ideaal dus.

Eens aangekomen zie ik Thomas Genty verschijnen: hij liep hier vorig jaar top 3 en is dus zeker een zware concurrent. Daarnaast herken ik ook Fred Lekeu (met singlet met La Vinotheque) en Tony Vasapolli. Voor het overige niet veel bekende gezichten. De start vertrekt in een bosje dat ongeveer 300-400m gelegen is van de straat en hier dienen we dus bij de voorbereidingen rekening mee te houden. Zeker omdat de weg er naartoe een smal, moeilijk beloopbaar bospadje is met veel volk!

De eerste 3 km betekenen bijna uitsluitend daalwerk en onmiddellijk krijgen we een kopgroepje van slechts 4 personen waaronder Thomas en Fred. Dankzij het dalende parcours gaat het heel snel de eerste 3 kilometer: een gemiddelde van 3'20" op wel niet altijd heel goed beloopbare bospaden die best stijl durven te zijn. Na een km of 2, laten Fred en ikzelf Thomas alleen en de vierde van ons groepje geraakt ook achterop. In al mijn enthousiasme tijdens een stukje sterk dalend kopwerk, loop ik zowaar even een paar meters verkeerd. In volle daling in het bos moeten we immers een U-turn maken en ondanks dat er een lint op de grond ligt; vlam ik er los over. Fred roept snel dat ik verkeerd zit en ik kom dan maar terug op mijn stappen :-) Dat grapje kost me echter wel wat energie en enkele 100en meters verder sluit ik weer aan bij Fred, maar nu laad ik het kopwerk aan hem over. Na een 3tal km lijken een groot deel van de kaarten al geschut: Thomas heeft nu reeds een mooie voorsprong om Fred en mezelf en achter ons wordt het gat ook steeds groter. Ik krijg het moeilijk in km 4; de eerste kilometer met wat hoogtemeters in het veld (wel mooi met allemaal gele bloemekes ;-) niet dat ik daar op dat moment mee bezig was). Ik geef Fred enkele meters... enkele meters worden al snel enkele tientallen meters.... maak ik hier de fout om te beginnen speculeren op een goede eindpositie? Ik redeneer dat een 3e plek best mooi is en dat er achter mij reeds een groot gat is... met de zware 2 finale kilometers in gedachten kan ik het op dat moment niet opbrengen om mezelf pijn te doen en aan te klampen.

km 4 is dan ook veruit de traagste km tot dusver met 3'40". De volgende kilometer is weer dalend maar nu ik alleen ben, sla ik er niet in om het tempo van de eerste 3 km terug te vinden. 3'30". Daarna komen we in een golvend stukje terecht grotendeels in het veld. Dit begint al zwaarder te worden en ik word langzamer. Kilometer 8 is een eerste zware test. Heel steil en zwaar wat resulteert in een trage kilometer, maar dit geldt uiteraard voor iedereen en ik blijf een mooie voorsprong houden. Langzaam naderen we de ontknoping: De volgende 2 kilometer lopen we richting en doorheen het bos en voornamelijk dalend... maar niet een klein beetje... heel erg steile stukken waardoor het bijna niet te doen is om een hoog tempo aan te houden. Een smalle bospad met hier en daar een vettig stukje: een geluk dat het droog is geweest de voorbije dagen, want anders is dit een zeer gevaarlijk stuk.

Al deze dalende kilometers waren een voorbode voor een MOORDEND sluitstuk in het bos naar de aankomst. In de laatste 2 kilometer moeten we 70 hm bedwingend op een beste zware bos/grind ondergrond... sterven is het goeie woord... hier voel ik me blij dat ik Fred niet had gevolgd, want ik val helemaal stil. Nu goed... er was ook geen druk om hier alles eruit te persen maar toch... dit stuk op het einde van een reeds best pittige wedstrijd maakt van deze race de zwaarste uit de Hesbignon reeks tot nu toe.

Ik behoud wel mijn 3e plek; maar mijn achtervolgers zijn uiteindelijk wel dichtbij gekomen. Beny wordt knap 5e in zijn wederoptreden en is er ook weer klaar voor. Beiden concluderen we wel dat deze wedstrijd geen lachtertje was... de volgende mag iets minder zijn.

Owv verplichtingen rijden we na de wedstrijd onmiddellijk door dus geen podiumfoto deze keer.