Wedstrijd #13 2017 – Jogging de l’étoile (Challenge Hesbignon)

Datum	Afstand	Tijd	Tempo	Hoogte	Temperatuur	Positie
21.05.17	11.25 km	00:40:12	3'34"/km	40 m	+16.1 °C	4 / 247

Wedstrijdverslag Garmin

Heerlijk weertje vandaag om de 8e wedstrijd in de Challenge Hesbignon 2017 aan te vatten. Gisterenochtend uit business trip van Amerika teruggekeerd en in de vlucht geen oog dicht gedaan: gevolg = 36 uur wakker en een dikke jetlag achter de oren. Ik vertrok dus niet met al te grote verwachtingen naar Faimes vandaag. Los daarvan had ik er heel veel zin in en heb ik in Amerika wel 163 trainingskilometers erop zitten op 10 dagen tijd dus dat zal alvast snor.

Na 3 avondwedstrijden was het nog eens tijd voor een zondagmorgen wat veeeeeel aangenamer is! Samen met Beny vertrekken we vol goede moed naar Borlez. Bovendien heb ik ergens gelezen dat dit zeker niet de zwaarste wedstrijd van de Challenge is en met dat vooruitzicht groeit de zin alleen maar. Echter in de Challenge is geen enkele wedstrijd een biljartlaken dus het nodige heuvelwerk zal wel nog steeds aanwezig zijn.


Tijdens onze opwarming blijkt al wel snel dat het al bij al reeds goed warm is en dat het ons aan zweet niet zal ontbreken. Er staat niet heel wind; maar toch voel je een licht briesje. Na het verkennen van de aankomst en enkele stevige versnellingen valsplat omhoog, zijn we er klaar voor.

Geen extreem snelle start vandaag... gezien de lange vliegreis besluit ik ook niet om zelf het heft in handen te nemen maar even een goed wiel te zoeken.. en welk wiel is er beter dan dat van mijn trainingspartner Beny? Het kopgroepje wordt onmiddellijk enthousiast aangevoerd door een jonge atleet Noel Enzo (zowaar 10 jaar jonger dan ik: begin ik dan toch oud te worden?) met vlak daarachter Gert Theunis. Ik hang op de 5e plek na Pierre Thomas en Beny. De eerste 2 kilometer zijn licht stijgend (maar voornamelijk vlak) en maken onderdeel uit van een klein lusje van iets meer dan 3 kilometer. Dit lusje gaat ook zo goed als volledig over de baan en kilometer 3 is zelfs licht dalend. Met een gemiddelde van 3'25" zijn de eerste 3 kilometer zeker niet moordend maar ook niet traag. Rond km 3 krijg ik van Beny ingefluisterd dat het vandaag zijn dag niet gaat zijn en vervolgens pik ik in bij Pierre Thomas.

Tijdens de opwarming hadden we reeds gezien dat net bij het uitkomen van de lus we rechtdoor valsplat omhoog moeten het veld in. Hier krijgt mijn kompaan het moeilijk en moet een gaatje laten. Ik probeer voorlopig nog aan te klampen en met de nodige moeite lukt dit me ook wel tot in km 5 waar we een klim te verwerken krijgen en Enzo het tempo wat opvoert. Ondanks dat ik me zeker niet slecht voel, besluit ik wel om mijn eigen wedstrijd te lopen. 3'30" is een goed tempo en er is geen nood om in deze fase van de wedstrijd even kilometers van 3'20" te gaan draaien met de het risico me op te blazen. Op km 5 kom ik bijgevolg alleen te zitten. Los daarvan kan ik terugkijken op een prima eerste 5 km in 17'25" (3'29"/km).


In de eerste km dat ik gelost heb krijg ik het wat moeilijker; ook omdat hier een kort steil klimmetje in zit. In kilometer 7 en 8 slaag ik er vervolgens wel in om het tempo weer op te pikken; deze zijn al bij al vrij vlak en volgen een lange rechte gebetonneerde baan door de velden. Mijn voorligger Pierre Thomas heeft nummer 1 en 2 moeten lossen en kijkt regelmatig om. In de lange rechte vlakke stukken kom ik dichter maar in het bochten- en heuvelwerk verlies ik weer wat tijd waardoor onze afstand zowat status quo blijft.

Bij de start van km 9 verlaten we de betonbaan en gaan we links een landweg in die eerst nog mooi hard en droog is maar geleidelijk aan ook wat vochtigere stukken vertoont. Daarnaast komt er nu ook veel meer bochtenwerk aan te pas. Dit stukje parcours loopt omheen het domein van het kasteel van Waleffe, één van de belangrijkste stukjes cultureel erfgoed in Wallonië; niet dat ik daar op dat moment veel aan gedacht heb: niet sterven was eerder de boodschap. Desondanks zakt mijn tempo in km9-10 terug tot 3'40". Ik moet wat afstand prijsgeven op Pierre en ik km 11 een lang recht stuk met het nodige heuvelwerk op een weliswaar onverhard maar niet drassig stuk grond is het consolideren. Ik ken het laatste stuk nog van in de verkenning en na de scherpe rechtse bocht richting de finish kom ik moe maar voldoen als 3e senior over de streep aan het voetbalveld van de club " ETOILE DE FAIMES".

Iets na mij komt Beny binnensnelt die ondanks een slechte dag heeft doorgebeten en een heel goeie tijd neerzet (2e V1), maar wel heel diep is moeten gaan. Dit alles is echter snel vergeten na een heerlijke douche in de sauna onder de kantine en met een Frangipane croissant en een chocolade koek vergezeld door een locaal biertje "La Grigneuse".